หนาว…จะตายอยู่แล้ว…น้องแก้วใยไม่เห็นใจบ้าง ฯ เสียงเพลงท่อนนี้ดังแว่วมาจางๆ ไกลๆ ทำให้ผมนึกถึง ลมหนาวเมื่อหลายปีก่อน ที่ขี่รถมอเตอร์ไซค์เที่ยว มีเธอคนนั้นนั่งกวัดรัดเอวเบื้องท้าย ฮอนด้า 2 แรงครึ่ง! มันช่างเป็นหนาวที่น่าจดจำเสียเหลือเกิน…?
มาหนาวนี้ ไม่มีเธอคนนั้นอีกแล้ว! แต่ก็ยังเป็นหนาวที่ผมต้องจดจำ กับทริปขี่รถเที่ยว ทริปเล็กๆ ของผมและชาวคณะ ที่ควบ ฮอนด้า ซูเมอร์ จาก บางบัวทอง ไปยัง ปราจีนบุรี ที่ๆ เป็นตำนาน เป็นที่ๆ ผมขี่รถมาป้วนเปี้ยน วนเวียน แต่ไม่ได้ปักหลัก พักพิงกาย จนได้มาอีกครั้งเมื่อทริปก่อน ด้วยรถวิบาก แต่ยังมีอีกที่หนึ่ง ที่ตั้งใจพาเธอคนนั้นไปเยือน ไปสนุก และตื่นเต้นด้วยกัน กับกิจกรรมเพิ่มความรัก “ล่องแก่ง” แต่จนแล้ว จนรอดก็ไม่ได้ไปตามฝัน
วันนี้ รถ ฮอนด้า ซูเมอร์ พาผมมากับเพื่อนร่วมทริป ไม่พลาดที่จะแวะและสัมผัสบรรยากาศ “ล่องแก่ง” ความมัน ความเร้าใจ ที่หลายคนคิดว่า ไม่น่าเอาชีวิตมาทิ้ง แต่หารู้ไม่ว่า มันคือการเติมเต็มให้กับชีวิต นอกกรอบ ที่ไม่นิยมการถูกพันธนาการ มันเป็นระยะวัดใจ ที่ทำให้คนเกิดความอึด…อดทน หรือ ปรี๊ดแตก! ได้เสมอ?
เพราะยะทางก่อนที่จะได้ผจญภัยบนสายน้ำเชี่ยวกรากนั้น ต้องเดินเท้าฝ่าเข้าไปในป่าถึง 2 กิโลครี่ง ซึ่งมีทั้งทางราดชัน และกันดาร เรียกว่าเรียกเหงื่อชุ่มเสื้อได้มากทีเดียว เพราะผม และทีมงานเดินขาลาก เข้า และออกรวม 5 กิโลฯ เรียกว่าได้พรั่งพรู ความรัก ความประทับใจ ที่อยู่ในใจตั้งแต่รู้จัก จนจีบติดกันได้เลยทีเดียวกับระยะ และสภาพทางที่ว่ามานี้
ฟ้า…ครึ้มอยู่นาน พอผมและทีมงานถึง แก่งหินเพิง!แก่งที่จะล่องแพยางลงมาพิสูจน์ใจ พิสูจน์ร่างกาย ฝนก็โปรยตัวลงมาเป็นระยะ แต่ไม่หนาเม็ด ทำให้อากาศที่อบอ้าวในป่า กลับชิ้นเย็นขึ้นมา เราเตรียมอุปกรณ์บันทึกภาพ หลังจากเดินล่องลงมาที่แก่งลูกเสือ ซึ่งเป็นที่ดักรอแพยางลงมาจากแก่งด้านบน
และความสนุกสนาน ความประทับใจ เสียงหวีด กรี๊ด…ตะเบ็งกลบเสียงน้ำปะทะแก่งหิน สีหน้า ท่าทางของสมาชิกสนุกสนาน ตื่นเต้น บ้างตื่นกลัว เนื่องจากบางช่วงแพยางปะทะน้ำแรง! แล้วเชิดหัวตามแรงดันของน้ำ ทำท่าว่าจะหงาย! แต่ก็ผ่านไปได้ ทำให้เกิดความตื่นเต้น ประทับใจ เป็นศาสตร์แห่งการท้าสายน้ำที่ใครก็อยากสัมผัส ถ้าเป็นคนนิยม…แหกกรอบ!
ผมสนุกทุกครั้ง ที่แพยางทีละลำ ทีละคณะแล่นผ่าน ทุกลำพร้อมชูมือ ทักทาย เพื่อเรียกความสนใจ เพราะคิดว่า ผมและทีมงาน คือช่างภาพ ถ่ายรูปพวกเค้าแล้วเอามาขาย…ทำให้ทุกลำให้ความร่วมมือเมื่อผ่านกล้อง ก็เลยได้แอ๊คชั่นมันๆ มาฝากท่านผู้อ่าน แต่จะมีสักกี่คนรู้ไหมว่า หลังจากได้รูปสวยๆ มันๆ เหล่านี้แล้ว พวกผม และคณะต้องเดินเท้าฝ่าความสูงชัน และลื่นไหล ของดินในป่าแก่งหินเพิง รวมถึงธารน้ำใสๆ ออกมาอีก 2 กิโลครึ่ง! เพื่อกลับมายังปลายทางของการผจญภัยในสายน้ำของเหล่านักท่องเที่ยวนิยมความท้าทายหลายกรุ๊ป แต่ก็เต็มใจ เพราะมันคือการเก็บประสบการณ์ในป่า…ที่ผมแม้จะเข้าป่ามาหลายครั้ง แต่มิเคยประพฤติสักครั้งเดียว? ลาก่อนลำน้ำเชี่ยวแห่ง แก่งหินเพิง…โอกาสหน้าจะแวะมารำลึกถึงอีกครั้ง…สวัสดี!
เรียบเรียงข้อมูลโดย นิตยสาร มอเตอร์ไซค์ : motorcycmagazine.grandprix.co.thmag
ติดตามข่าวสาร ยานยนต์ รถจักรยานต์ รถใหม่ ได้ที่ www.grandprix.co.th
