HAND-SHIFT RACER
“โก๋” อยาก…ซิ่ง!!! สวมวิญญาณนักบิด “บีช เรเซอร์”
นี่ “รถแข่ง” จริงๆ นะ แข่งในแบบก๊วน “วินเทจ” เพราะแต่ละองค์ ปีลึกๆ ทั้งนั้น จัดมาเข้ากรุ๊ป “คลัตช์เท้า-เกียร์มือ” ถึงดูสนุก “เทรนด์อิมพอร์ต” ที่บ้านเราขยายวง หั่น…น…ให้สั้น ตัด….ด…ให้กุด เพื่อเหตุผลเรื่อง “ลดมวล” ปรับลุค เปลี่ยนทรง มันก็เท่ได้ในแบบรถ “เรเซอร์” แจ็คเกตเซอร์ หมวกครึ่งใบ ที่เหลือ…ไปลุ้นเอาในสนาม…!?!?!
ประพนธ์ อารีรัมย์ (โหน่ง)
VINTAGE RACING STYLE
“…ชอบ…อะไรที่เป็น Harley-Davidson ครับ แต่ที่มีเก็บสะสมส่วนใหญ่เป็นรถปีลึกครับ พวก “เกียร์มือ” อยู่ในช่วงปี’30-’50 ที่มีเก็บไว้ตอนนี้มี Flathead ’37UL…’38ULH…’46 Knucklehead…’48 Panhead…’48 และ ’58 DUO Glide ชอบก็เก็บมาเรื่อยๆ ครับ ใช้เวลาหลายปีครับ ค่อยๆ เล่น และต้องพร้อมจริงๆ ก่อนนั้นผมก็เล่นหลายแบรนด์ เล่นไปเรื่อยๆ เราก็จะรู้ตัวตนของเราว่าชอบรถแบบไหน ช่วงปีไหนครับ หรือการตกแต่งประเภทไหน จริงๆ ผมก็ชอบทุกแนวนะครับ เดิมๆ ใส่ของแต่ง หรือซิ่งๆ หน่อย บ็อบเบอร์ โอลด์สคูล ได้หมด แต่บางทีนึกสนุก ก็อยากจะทำ “รถแข่ง” บ้าง คือเพื่อนเขาจัIndian Chief ดงาน รูปแบบมีการแข่งขันรถยุค “เกียร์มือ” ด้วย เราก็เลยลองเข้าไปร่วมสนุกดู หันซ้าย หันขวา เรามีรถอยู่แล้ว เป็น ’46 Knucklehead คือตอนที่เราได้มันมา มันก็จะซิ่งๆ อยู่แล้ว ทั้งงานสี รูปทรง เราก็เอาคันนี้มาทำ หลายคนก็บอกว่านี่มัน Knucklehead นะ เครื่องตัวสะสมเลย สงสารรถ ไม่เสียดายรึ ไอ้เราก็อยากลองเนาะ ก็คิดว่าเรามีช่างที่ดี มีทีมงานที่ดี และก็พอจะหาอะไหล่ได้ ถ้าเกิดพังจริงๆ เราก็คิดว่าเราสามารถทำกลับมาได้ ก็เลยตัดสินใจเอาคันนี้มาลองทำดูครับ จะเรียกแนวไหนก็ได้ครับ บ็อบเบอร์, วินเทจ-เรซซิ่ง, สปีดเวย์ คือเราทำให้มันบางลง ด้วยการลดน้ำหนักรถ บังโคลนหน้า ท้าย หั่นร่นเหลือครึ่งเดียว แต่ถ้าถอดบังโคลนหน้าออก นี่ก็จะไปทางแนว Beach Racer มีเปลี่ยนแฮนด์ให้เหมาะกับการแข่งขัน ส่วนชุดสีผมได้มาแบบนี้ ชอบใจตรงที่เจ้าของเก่าทำมา มันดิบดีครับ รอยเชื่อม งานเขียนด้วยมือ รวมๆ แล้ว รถมันดิบดี กวนๆ ถูกใจ โดยเฉพาะโลโกถังน้ำมัน เขาตั้งใจติดกลับหัวมา เราเองก็ชอบมาก ไม่คิดจะปรับเปลี่ยนอะไร คันนี้เคยลงสนาม 2 รายการ ก็ได้รางวัลกลับมาทั้ง 2 รายการครับ อาจไม่ถึงแชมป์ แต่ก็ที่ 2/3 ครับ แฮปปี้แล้วครับ สำคัญคือสนุก
…ขี่…แข่ง…รถประเภทนี้ “คลัตช์เท้า-เกียร์มือ” เราต้องเข้าใจนะครับ หน้าสปริง หลังแข็ง มันสะท้านทรวงจริงๆ เราจะรับรู้ถึงหลุม…ทุกหลุม หิน…ทุกก้อน ขี่ไปก็ภาวนาอย่าล้มนะโหน่ง เจ็บแน่นอน รถมีอะไหล่ แต่ตัวเราไม่มี เอาพอได้ฟิล ตื่นเต้นดี และตื่นเต้นทุกครั้งที่ลงสนาม ไม่เคยคิดว่าจะมีอารมณ์นี้เหมือนกัน แต่เมื่อได้ลอง มันก็หยุดไม่ได้ครับ หลงรักไปแล้ว
แต่ถึงตอนนี้…ก็เริ่มรู้สึกเสียดายแล้ว เลยคิดว่าจะ “ปลดประจำการ” เจ้า ’46 Knucklehead คันนี้ แต่เพราะเรายังชอบการขี่แข่งแบบนี้ ก็เลยสร้างรถคันใหม่เพื่อมาเป็นตัวแทนคันนี้ แต่ปีเก่ากว่าเดิมอีกเป็นรถเครื่องยนต์ Flathead ไซด์วาล์ว UL ปี 1937 คงทำออกแบบแนวนี้ครับ เอาไว้เป็นรถแข่งคู่ใจเรา
…รถทรงนี้ 46 Knucklehead ดิบๆ แบบนี้ “แต่งหล่อ” นี่ไม่เหมาะเลยครับ มันต้องโก๋ๆ กวนๆ หน่อย อาจเป็นยีนส์เซอร์ๆ สักตัว พับขาลอยๆ รองเท้าบูทยาว เสื้อยืดมันส์ๆ เอาที่ชอบ ถุงมือหนัง หมวกครึ่งใบ ผมว่าเข้าแล้ว ย้ำ…ว่าหล่อไม่ได้เลยนะคันนี้…!!!…”
’46 Knucklehead บล็อกนี้ EL เครื่องยนต์ขนาด 1 ลิตร กับความดิบ เถื่อนในแบบ “วินเทจ เรเซอร์” เห็นแล้วคอแห้งเลยครับ วงการเรียกสวยสภาพ เจ้าของเก่าทำมาอย่างมันส์ ติดโลโกถังกลับด้าน งานสีแฮนด์คราฟเลย แค่นำมาหั่น ร่น ลดมวล นี่คือรถ “เรเซอร์” คู่ใจพี่โหน่ง ที่เคยฝากผลงานในรายการ Six Days Trophy ถึง 2 สนาม ทว่า ตอนนี้เตรียมปลดประจำการ หลังปั่น “รถแข่ง” มาแทนที่ (’37 UL)
STORY : BLACK JECKET
PHOTO : KWANG KDJ.
