So I just ride motorcycle Somewhere in Pranburi KAWASAKI VERSYS 650 WITH VULCAN S 650

เรื่อง M&N /  ภาพ พิสิฐ์ ธนะสารเจริญ

 “ความฝัน” คือสิ่งที่จับต้องได้ในความคิด “ความจริง” คือสิ่งที่ประสบพบเจอ แม้บางครั้ง ไม่ได้คาดคิด

ปราณบุรีที่เรารู้จัก… เป็นอำเภอหนึ่ง ที่อยู่ในพื้นที่และอาณาเขตของจังหวัดประจวบคีรีขันธ์ มีพื้นที่ติดทะเล มีสถานที่พักผ่อนสบายๆ และเอ่อ…เรารู้แค่นั้นจริงๆนี่คือเรื่องจริงเรื่องแรกที่คุณจะรู้เกี่ยวกับเรา ดังนั้นมันก็ค่อนข้างจะคิดเข้าข้างตัวเอง และอีกเรื่องจริงเรื่องที่สองจากเรา นั้นก็คือมีคนหนึ่งคนอยากขี่Versys 650 โฉมปี 2015 ส่วนอีกคน ก็แค่อยากหาเรื่องเอาวันทำงาน มาเที่ยวดูบ้าง(ถ้าบอกแบบนี้ ก็เจริญพรล่ะสิ่) อันที่จริงไหนๆก็เป็นคลาส650  ก็เลยเลือกรถที่ปรกติไม่ค่อยได้ขับขี่บ่อย กับรถแนวครุยเซอร์ ตอบโจทย์ออกมา ก็เป็น Vulcan S 650 และนั้นก็คือเรื่องจริงทั้งสอง ที่ทำให้เราออกเดินทาง โดยปักหมุดจากแอพในมือถือ พิมพ์คำว่าปราณบุรีลงไป หลังจากนั้น ก็ออกเดินทาง

จุดหนึ่งที่เราสองคนมีเหมือนกันในการขับขี่รถ ถ้าไม่ใช่ในสนามแข่ง นั้นก็คือ เรากลัวตาย เราขี่ช้า ตามระยะเส้นทางที่เราเดินทางไปนั้น จึงใช้ความเร็ว สบายๆ สำหรับ เราที่ 120 กม/ชม …นั้นคือสิ่งที่เราจะบอกกันก่อนออกทริปทุกครั้ง แต่ก็นั้นล่ะครับท่านผู้ชม จู่ๆไม่ใครก็ใครซักคน ที่เห็นเส้นทางตรงยาวข้างหน้าทอดยาว มันก็ชวนให้คันเร่งในมือ บิดเพิ่มแรงม้า พุ่งทะยานออกไป ให้ตัวเลขดิจิตอลได้เปลี่ยนขึ้น เปลี่ยนลงแบบฉับพลันดูบ้าง ก็พอได้คลายง่วงแก้หาวได้ตามอารมณ์

บางคนถาม ขี่รถ มันจะง่วงได้ไง ไม่มีแอร์ บางครั้งแดดก็ออก นี่คือสิ่งที่ถ้าคุณไม่ได้ขี่ หรือแม้แต่ซ้อน ก็ไม่มีวันเข้าใจ ลองนึกภาพตามนะครับ สวมหมวกกันน๊อคแน่นหนา ใส่ชุดเต็ม ขี่รถไปเรื่อยๆ ทางยาวไกล แรงลมที่พร้อมจะเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งในการเดินทาง ก็พร้อมปะทะทดแทนทุกส่วนในร่างกายที่จะเข้าถึง เสียงลมปะทะภายนอกหมวกกันน๊อค มีเสียงคลอเคล้า เป็นเพื่อนเดินทางได้อย่างดี และแม้อยู่บนความเร็ว แต่เราเป็นมนุษย์ มีความรู้สึก รับได้ถึงธรรมชาติที่สัมผัส สายตาก็เป็นธรรมดา ที่พร้อมจะค่อยๆหลับตาลง ได้อย่างง่ายดาย และเมื่อรู้สึกแบบนั้น ผมก็โบกรถ ส่งสัญญาณ พร้อมๆกับเปิดไฟเลี้ยว เข้าแวะปั๊มทันที ล้างหน้า ล้างตา ดื่มเครื่องดื่ม ให้ร่างกาย และสายตา ได้พักบ้าง เพราะการเดินทางทุกครั้ง สายตาก็อ่อนล้าได้เช่นกัน แต่เชื่อเถอะ การได้จ้องและก็ดูตามเส้นทาง ระหว่างเดินทางนั้นน่ะ ดีกว่าได้ดูภาพสวยขั้นเทพ จากจอคอมพิวเตอร์เยอะเลย

รู้ตัวอีกทีเราก็โยกตัวเอง ขับขี่กันมาถึงปราณบุรีจนได้ จากนั้นก็ทำตัวประหนึ่งเด็กไร้เดียงสา ทุกอย่างที่ไม่เคยไป ไม่เคยผ่าน เราถือว่าน่าสนใจ คันเร่งอยู่ในมือ อย่ารอครับ…การขับขี่รถเล่นตามชายหาด และตามซอกถนนทางดิน วนไปวนมา สิ่งหนี่งที่สัมผัสได้คือ ปราณบุรีมีลมพัดเย็นในรูปแบบของการเปิดพัดลมเบอร์ 2 อัดใส่ตัวเรา ยังไงอย่างนั้น ตลอดทั้งวัน ถือเป็นโบนัสที่ดี สำหรับมนุษย์เงินเดือน ที่ต้องคอยเสพอารมณ์ธรรมชาติแบบนี้ไม่ค่อยได้ ต้องคอยพึ่งพาเครื่องทำความเย็น ที่มีพลังงานจากไฟฟ้าแทน

หลังจากนั้นเราก็แวะเข้าที่พัก ณ Lakaza De Pran ที่มีเจ้าของเป็น ผู้ชายหัวโล้น เครางาม ตัวโต นั้นก็คือพี่ไมค์ ที่เค้าดาราอ่ะ ที่เล่นเป็นตัวร้ายอะไรแบบนั้นไง แต่นั้นไม่ใช่ประเด็น สำหรับเราเค้าคือพี่ชายคนหนึ่งที่คลั่งไคล้ในสองล้อเป็นอย่างมาก และจากจุดนั้นเอง ในค่ำคืนนั้น เราได้นั่งฟังเรื่องราว แลกเปลี่ยนทัศนคติเกี่ยวกับรถสองล้อกัน จนรู้ตัวอีกทีเบียร์เย็นๆ ที่เป็นเครื่องสมานความรู้สึกให้ยิ่งบรรเทิงมากยิ่งขึ้น ก็หมดจากตู้บรรจุ แล้วนั้นก็เป็นราตรีสวัสดิ์ของค่ำคืนนั้น

รุ่นเช้า แต่เราตื่นสาย ไม่ใช่เพราะฤทธิ์เบียร์ แต่เพราะวันนี้ต้องเดินทางกลับ การพักผ่อนให้เพียงพอ และพร้อมสำหรับการเดินทางจึงถือเป็นเรื่องสำคัญอย่างยิ่ง บนพื้นที่มากมาย ของ ปราณบุรี ที่วันนี้ก่อนเรากลับ พี่ไมค์ถือเป็นไกด์นำทางกลับ เพราะเราบอกว่า พวกเราไม่อยากกลับทางเดิม เพราะเราจำไม่ได้ มือถือมันนำทางมาแบบนั้น . . .ตลอดจนการร่ำลาในวันนั้นผ่านไป เราสัญญาและบอกพี่ไมค์ไว้ ว่าเดี๋ยวเราจะกลับมาหาใหม่ เรายังอยากไปอีกหลายที่ ตามที่คุยกับพี่แกไว้ (และถึงแม้พี่ไมค์ไม่เต็มใจ เราก็จะมารบกวนอยู่ดี)

แน่นอนว่าระหว่างเส้นทางขากลับ แม้จะเป็นถนนสายหลักเส้นทางเดิมๆ ก่อนจะเข้ากรุงเทพ เหมือนขามาก็ตามที แต่สิ่งที่เปลี่ยนไปจากการถึงจุดหมายแล้ว นั้นก็คือ เรามักจะพบกับจุดหมายใหม่ๆในการเดินทางครั้งต่อไปได้เสมอ

 ขอบคุณรถ Kawasaki Versys 650 จาก คาวาซากิ โมโตโฮลิค

ขอบคุณรถKawasaki Vulcan S จาก เรียล มอเตอร์สปอร์ท